Władza z reguły nie lubi dzielić się kompetencjami a tym bardziej nie lubi tracić kontroli nad dysponowaniem częścią budżetu.

Jednym z celów przeprowadzenia reformy jednostek pomocniczych w Poznaniu jest zmiana ich finansowania, dostosowana do szerokich kompetencji rad osiedli. Dotychczas radni pozyskiwali pieniądze poprzez tzw. pogłówne 10 zł od mieszkańca osiedla oraz dodatkowo tzw. granty miejskie uzyskiwane w trybie konkursowym przeznaczone na zadania specjalne np. budowa boiska lub na zagospodarowanie placów gier i zabaw (ale to już dla rad osiedli, które potrafią się wykazać swą pomysłowością w zdobywaniu dodatkowych środków oraz dla tych, które z uporem dążą do podniesienia jakości życia w swoim otoczeniu).

Proponuje się rozszerzyć kompetencje decyzyjne rad osiedli w zakresie:  remontów gimnazjów, szkół podstawowych itd., remontów i budowy dróg lokalnych i chodników, tworzenie i utrzymanie zieleńców wraz z małą  architekturą, budowy,  modernizacji i  remontów osiedlowej oraz szkolnej infrastruktury sportowej i rekreacyjnej oraz organizacji lokalnych wydarzeń kulturalnych. Do tego z kolei potrzebna jest zmiana sposobu ich finansowania. Nowe zasady muszą być dostosowane do zwiększonych kompetencji rad osiedli. Jednocześnie system musi być czytelny i przejrzysty.

Doraźna Komisja Rady Miasta Poznania ds. reformy jednostek pomocniczych proponuje aby pomocniczych oddać do dyspozycji rad osiedli budżet składający się,  z dwóch zasadniczych części, tzw. środków wolnych, przeznaczonych na wspieranie lokalnych inicjatyw, oraz tzw. środków celowych czyli środków przeznaczonych na zadania powierzone.

W zakresie naliczenia środków wolnych proponuje się oprzeć system finansowania na kilku filarach:

·        pogłównym.

·        dochodach z mienia komunalnego przekazanemu osiedlu na zasadach określonych w Statucie Miasta.

·        całości dobrowolnych wpłat i darowizn

·        środkach planowanych na realizacje zadań, które z uzasadnionych powodów nie mogły zostać zrealizowane w roku poprzednim.

W środkach wolnych wzięty pod uwagę będzie również czynnik powierzchniowo-ludnościowy oraz pewien procent wpływów do budżetu miasta z tytułu podatku od nieruchomości.

Druga część finansowania jednostek pomocniczych  to tzw. środki celowe, przeznaczone na zadania powierzone. Rady osiedli mogłyby przeznaczać je tylko na ściśle określone zadania, uchwalone przez Radę Miasta. Jednostki pomocnicze miałyby wpływ na kolejność realizacji projektów poprzez ustalanie listy rankingowej spośród potrzeb osiedla i przypisanie im określonej kwoty z funduszy przyznanych danemu osiedlu poprzez algorytm z ogólnej puli pieniędzy zapisanej na dane zadanie w budżecie miasta.

Zdaniem niektórych członków Komisji na uwagę zasługuje dodatkowo „progresywne pogłówne”. Mógłby to być mechanizm zachęcający do dobrowolnej konsolidacji rad osiedli.  Rada Miasta Poznania, poprzez stworzenie tzw. progów progresji chciałaby zachęcić do łączenia się osiedli w większe struktury organizacyjne. Jeżeli liczba mieszkańców, które ma pod sobą dana rada, przekroczy pierwszy próg przewidziany dla danego typu funkcjonalnego obszaru, wówczas dla całej nadwyżki mieszkańców powyżej progu naliczane jest pogłówne w podwyższonej wysokości. Podobnie działoby się w przypadku przekroczenia progu drugiego i kolejnego.

Wszystkie powyższe pomysły i propozycje finansowania  jednostek pomocniczych są szczegółowo analizowane przez członków Komisji oraz przedstawicieli rad osiedli biorących udział w posiedzeniach, i myślę że wypracowany projekt finansowania Jednostek pomocniczych w Poznaniu  będzie zgodny skrojony na Miarę możliwości budżetowych naszego miasta.