Dzięki za zamieszczenie tego wykładu(dostępnego wcześniej na youtubie) i
tłumaczenie pani doktor Małgorzaty Hanzl - ku edukacji społeczeństwa. Niech
nikogo nie zmyli amerykański kontekst - jeśli zastanowimy się nad naszymi
(choćby poznańskimi) nowymi "przestrzeniami publicznymi" z ostatnich
kilku lat to niewiele znajdziemy takich, które warte będą zachowania i
pielęgnacji przez przyszłe pokolenia. Jedyną przesłanką za zachowywaniem i
pielęgnowaniem czegokolwiek - jest wzrastająca z czasem wartość kulturowa
(sentymentalna, historyczna,społeczna itp.). W innym przypadku każda substancja
budowlana podlega amortyzacji i (niestety) entropii, a koszty odtworzenia, mogą
przekroczyć koszty wyburzenia i ponownego zagospodarowania nieruchomości. Nie
sądzę, żeby tym, co warto było by przekazywać przyszłym pokoleniom (i jeszcze
się tym chwalić) były blaszano-kartonowe pudła handlowe - wyraz najwyższych
aspiracji konsumpcyjnych pokolenia początku XXI wieku. W mieście tradycyjnym,
nawet jeśli znikają budynki, zawsze pozostaje rozpoznawalny rysunek przestrzeni
publicznych (i wspomnienia mieszkańców) - i zniszczoną strukturę można odtworzyć
(niekoniecznie nawet w poprzednim kształcie architektonicznym - ale z pewnością
- urbanistycznym). Ten "narys" sam w sobie stanowi wartość praktycznie
niezniszczalną (ślad przestrzeni), choć, niestety, bywa również bezwzględnie
wymazywany przez decydentów. Nasze "nowe centa" jednak niczego takiego,
jak wartościowy układ przestrzenny (i wartościowa przestrzeń publiczna) nie
generują. - innymi słowy - nie pozostanie po nich żaden (wart pielęgnowania - i
wspominania) ślad. Przestrzenie te nijak nas nie wzbogacają - wręcz
przeciwnie.
A o przedmieściach (i jakości ICH przestrzeni publicznej) nawet nie
ma co pisać...
Pozdrawiam
B.M.