Kilka migawek ze stęchłego, okaleczonego poznańskiego śródmieścia: Biedronka i obok skład z tanimi ciuchami na Św. Marcinie, naprzeciw cuchnąca moczem Garncarska, ohydnie wysmarowane ściany domów przez muromazów, poodbijane tynki ze starych kamic, w których gnieździ się niepłacące czynszu, wiecznie nadrzuzgane i rzucające w lewo i prawo mięsem penerstwo, wszędzie mnóstwo śmieci, kejtrzego łajna, upadające jeden po drugim sklepiki, jakiś wuja uślumbrany w smarze, naprawiający rozlatujący się samochód, obok kolesie w laczkach na ryczkach, zachrypnięte głosy, gęby strzykające plwociną, gęstą od tytoniu i wiecznego kaca na klawiszujące płytki chodnikowe i sporo piwka.
Tak wyglądają ulice poznańskiego śródmieścia. Zwykły poznaniak omija je jak najdalej, ze wstydu, a może i z lęku, bo jeśli nawet nie dostanie po głowie, to napewno zostanie zaczepiony przez jakiegoś penera, co wyłudza papierosy, lewe opłaty parkingowe lub kilka złotych na gorzałę. Przechadzanie się takimi ulicami jest zajęciem ponurym, wprawiającym w zły nastrój, więc jeśli śródmieście, to tylko dobrze przetarte szlaki, by przebić się Starego Rynku lub Starego Browaru, jedynego przybytku, w którym Grobelny ma jakieś zasługi, choć mógłby mieć większe, gdyby nie sprzedał tak bezmyślnie działki.
Zagrobelniony Poznań to nie jest niestety problem Grobelnego i jego świty, lecz obywateli, którzy na niego głosują. Prezydent, co kompromituje miasto wizją pyry i bodących się koziołków, z którego wszyscy się śmieją i porównują do Sashy Cohena. Poznań, z którego uciekają ludzie, miasto bez żadnych perspektyw, bez iskry, bez polotu, bez nadziei. Albowiem kolejna kadencja dopiero się zaczęła. Jeśli jesteśmy mocni, spróbujmy go obalić. Tak jak dałem na Was głos, tak chętnie dam przeciwko ciasnocie prezydenta i jego ludzi. Mam ponad sześćdziesiąkę na karku i chyba już w Poznaniu zostanę, gdybym był młodszy, wiałbym stąd, jak moi najlepsi studenci. Ech, Poznań, tak dogodnie położony, z takim pięknym otoczeniem, lasami, jeziorami, z taką starą, dobrą infrastrukturą, to miasto miało kiedyś swoje oblicze, i był porzundek, a jakie piękne było na przedwojennych widokówkach...

Ciekawa kategoria: "bolszewizm deliberatywny" - mógłby Pan przybliżyć na czym on polega? Grobelizm może być, owszem, przewidywalny, ale dla takiej grupy jak wielcy inwestorzy, znajomi deweloperzy i ludzi, którzy w mniejszym lub większym stopniu robią biznes na aktualnym status quo (vide: likwidacja szkół i Familijny Poznań). Ci, którzy nie są dość wielcy, żeby w nim uczestniczyć aktywnie, nie mają wpływu na aktualną politykę, a więc mogą być wielokrotnie zaskakiwani tym co przyjdzie "z góry".

Ten status quo może trwać z kilku powodów:
- sprzyjającej sytuacji politycznej (wybierany bezpośrednio prezydent + ciche poparcie PO)
- dominującej od lat w debacie publicznej wizji miasta jako przedsiębiorstwa, które ma przede wszystkim dobrze realizować cele finansowe, bez oglądania się na cele społeczne (przypominam, że mamy w Polsce _społeczną_ gospodarkę rynkową)

W komentarzu skupiłem się głównie na tej drugiej kwestii, gdyż wydaje się, że zachwyt nad miejskimi autostradami, kolejnymi osiedlami deweloperskimi czy bizantyjskimi "inwestycjami" jest wśród Poznaniaków mniej rozpowszechniony niż by się to wydawało z przekazu medialnego.

Oczywiście, sama debata jeszcze o niczym nie świadczy, ale jeśli poprzez nasze działania możemy pomóc w przełamaniu dominacji grobelistycznego postrzegania miasta i jego problemów to uważam to za rzecz wartą naszej pracy.

Nie zająłem się w tym komentarzu kwestią techniczno-organizacyjną (nie każda decyzja musi być decydowana w referendum, nie zawsze referendum daje najbardziej optymalne wyniki itd.), ponieważ jest to temat zbyt skomplikowany - chciałem zwrócić uwagę na fakt istnienia w społeczności Poznania wielości poglądów na miasto i zaskakujący dla mnie wynik debaty: grobelizm nie zdołał zdominować naszego myślenia, mimo, że "obowiązuje" już od wielu lat.

- debata publiczna ma to do siebie, że nie jest zobowiązująca może utwierdzić jedynie organizatorów o podzieleniu przez jakąś część społeczności własnej wizji. Z założenia nie będąc referendum nie reprezentuje tak naprawdę nikogo....poza oczywiście grupą inicjatywną przypisującą sobie odpowiedni punkt widzenia....i dobrze! tak funkcjonuje demokracja. Istnieje jednak niebezpieczeństwo utwierdzenia się iż punt widzenia jest odzwierciedleniem faktycznym stawianego problemu, co jest nieporozumieniem, bowiem tylko referendum lub wybory w demokratycznym państwie potwierdzają lub nie ! słuszność założeń... Mnie osobiście jak i podejrzewam wielu mieszkańcom miasta zamiana grobelizmu na bolszewizm deliberatywny się nie podoba, z prostej przyczyny; grobelizm jest przewidywalny...!