Nowoczesne rozwiązania technologiczne zastosowane we współczesnych zakładach termicznego przekształcania odpadów są bezpieczne dla środowiska. Z całą pewnością emitują do powietrza mniej - a wręcz śladowe ilości - niebezpiecznych substancji, niż domowe piece, w których spalane jest co popadnie, bez zachowania jakichkolwiek norm ekologicznych. Spalając śmieci odzyskujemy energię - elektryczną lub cieplną albo jedną i drugą.

Spalarnia w Hanowerze, która rocznie może przerobić 280 tys. ton odpadów, zaopatruje w prąd 40 tys. gospodarstw domowych. Nawet 70 proc. energii zawartej w śmieciach można odzyskać.

Reasumując, spalarnie to panaceum, abyśmy nie zginęli pod hałdami śmieci. Jednak to inwestycje drogie, tak na etapie budowy, jak i eksploatacji. Wymagają stałego dopływu odpadów. Może to doprowadzić do sytuacji, że zamiast rozwijać recykling, skupimy się na produkcji i dostarczaniu śmieci do pieca.

Zapewnienia poznańskich urzędników, że spalarnia nie zastąpi segregacji oraz odzysku odpadów i ma być elementem uzupełniającym system gospodarki odpadami, mają charakter życzeniowy. W 2008 r. w Poznaniu wywieziono 235 tys. ton śmieci. Z tego udało się odzyskać zaledwie 31,5 tys. ton.

Kolejne lokalizacje spalarni to zwykłe mydlenie ludziom oczu

Dyrektywy unijne nie pozostawiają wątpliwości. Obowiązuje następująca kolejność: zapobieganie, przygotowanie do ponownego użycia, recykling, inne metody odzysku (np. energii), unieszkodliwianie. Stawiając na spalarnię, zaczynamy od końca. Według ich zwolenników tylko one w tak krótkim czasie pozwolą nam rozprawić się z odpadami i uniknąć kar. Ale zostaniemy także ukarani, jeżeli nie będziemy odzyskiwać określonej przez UE ilości odpadów.

Ludzie boją się spalarni, a obawy nie są wyssane z palca. Nie wierzą, że: zostaną zastosowane najnowocześniejsze technologie; nie dojdzie do awarii przemysłowej; będą przestrzegane normy i procedury. Ograniczone zaufanie jest wynikiem doświadczeń. Przykład choćby Centralnej Oczyszczalni Ścieków w Koziegłowach, w której od prawie trzech lat nie udało się uruchomić suszarni osadów. Sprzeciw budzi też, że nikt nie bierze ich zdania pod uwagę. Protestującym wytyka się niewiedzę, kpi z ich obaw.

Lobby spalarniowe jest silne. Ma pieniądze na ekspertów, a lokalne władze podejmują arbitralne decyzje, nie licząc się z mieszkańcami. Powie ktoś, że przeczą temu trwające właśnie konsultacje społeczne czy zaproponowane 3 dodatkowe lokalizacje dla spalarni. To jednak mydlenie oczu.